Znajdujesz się na: Oferta » Dachy z trzciny
Od wieków trzcina pospolita znajduje zastosowanie jako materiał na pokrycia dachowe. Dziś powraca się do niej szczególnie w przypadku stylizowanych, rustykalnych budynków mieszkalnych oraz użytkowych (restauracje, hotele, pensjonaty). Dachy z trzciny wyróżniają się doskonałymi właściwościami termoizolacyjnymi. Ponadto trzcina wykazuje wysoką tolerancję na ogień i mróz. Oczywiście nie każda nadaje się na pokrycie dachowe. Powinna być to roślina jednoroczna o niezbyt grubej łodydze. Roślinę zbiera się zimą i przygotowuje w odpowiedni sposób. Trzcina pozwala na pokrycie każdego dachu o dowolnej konstrukcji. Zaleca się zachowanie kąta spadku pomiędzy 45 a 55 stopni dla umożliwienia swobodnego odpływu opadów.
Trzcina jest bardzo trwałym materiałem pokryciowym. W sprzyjających warunkach może przetrwać nawet 80-100 lat, czyli tyle, ile np. pokrycia cementowe czy ceramiczne. Oczywiście trwałość pokrycia dachu z trzciny podnosi jego prawidłowa impregnacja oraz niezawodny, fachowy montaż. Niemniej sama trzcina posiada naturalne właściwości zapewniające jej wieloletnią odporność na oddziaływanie szkodliwych czynników atmosferycznych.
Łodygi są bogate w składniki woskowe. W dolnej części łodygi, w miejscu jej styku z wodą podczas dojrzewania rośliny wytwarza się krzemionka, która sprzyja twardnieniu i pogrubieniu trzciny. Wysoka zawartość krzemionki stwarza naturalną barierę ochronną przed działaniem ognia. Właśnie te końcówki łodyg tworzą wierzchnią warstwę pokrycia dachu z trzciny.
Niezwykłe właściwości trzciny sprawiają, że pokrycie dachowe z niej wykonane działa jak "termos". Zimą skutecznie zatrzymuje ciepło wewnątrz budynku, a latem chroni przed nadmiernym nagrzewaniem wnętrz i daje chłód. Współczynnik przenikania ciepła U dla trzciny pospolitej wynosi 0,35 W/m2K. Można zatem oszacować, że strzecha o grubości 30 cm będzie odpowiadała izolacji z wełny mineralnej o grubości 1 metra.
Ponadto trzcina, jako materiał naturalny reprezentuje niski współczynnik przewodzenia ciepła. Jest on najniższy spośród wszystkich znanych materiałów termoizolacyjnych. Dzieje się tak za sprawą powietrza, które wypełnia pustą w środku łodygę. Tak więc dom kryty strzechą nie będzie powodował strat ciepła.
Strzechę układa się z jednorocznych łodyg trzcinowych pozbawionych liści. Selekcjonowane łodygi zbiera się we wiązki o grubości około 60 cm i długości od 1,2 do 2 m. Wiązki poddawane są suszeniu. Mogą zostać ułożone na dachu dopiero, gdy ich wilgotność spadnie poniżej 15%. Zalecane nachylenie połaci wynosi powyżej 45 stopni, na lukarnach półokrągłych natomiast co najmniej 33 stopnie.
Strzechę kładzie się na łatach i kontrłatach pokrytych folią paraizolacyjną bądź na deskowaniu. Na jeden metr kwadratowy potrzeba około ośmiu wiązek trzciny. Wiązki są rozcinane, a następnie trzcinę rozkłada się równomiernie na dachu i przytwierdza do niego żaroodpornym drutem. Po wykonaniu strzechy należy zaimpregnować ją preparatami przeciwogniowymi.
Naturalną ochronę przeciwpożarową stanowi krzemionka zawarta w dolnej części łodyg trzcinowych. Ponadto odpowiedni montaż, a więc ciasne i zwarte ułożenie strzechy skutecznie utrudnia rozprzestrzenianie ognia. W celu zwiększenia odporności na ogień na dachy z trzciny stosuje się specjalne preparaty impregnujące. Na położoną strzechę nakłada się pod ciśnieniem specjalne substancje chemiczne, odporne na wypłukiwanie przez wodę.
Zabezpieczenie przeciwpożarowe stanowią również folia kładziona pod strzechę na łatach konstrukcji dachowej, jak również membrana paroprzepuszczalna i niepalna wełna mineralna. Taka izolacja zapobiega przedostaniu się ewentualnego ognia do wnętrza budynku. Drut wiązałkowy powinien być wykonany z metalu żaroodpornego. Dzięki temu nie będzie się nagrzewał, ani też odkształcał pod wpływem wysokiej temperatury. Bardzo ważne jest także odpowiednie wyizolowanie komina w miejscu przechodzenia przez połać dachową.
